3 x Szapocznikow

3 x Szapocznikow

3 x Szapocznikow: wystawa, książka, wydarzenie.

Wykroił się nam sezon Aliny Szapocznikow: nowojorskie MoMA pokazuje wystawę prac rzeźbiarki, wydawnictwo Karakter publikuje jej korespondencję z Ryszardem Stanisławskim, a na warszawski Żoliborz wróciła rzeźba artystki Kobieta z dzieckiem.


Była czarownicą i wszyscy sie w niej kochali mówił o Alinie Szapocznikow jej syn Piotr Stanisławski. Zwracała uwagę – zdolna, atrakcyjna, interesująca kobieta. Spełniona. Po wojennej traumie getta i obozów, żyła na maksa, nie poddając się kolejnym chorobom, w tym nawracającym nowotworom, pracowała, kochała, podróżowała. Dzisiaj Alina Szapocznikow jest uznawana za jedną z najważniejszych artystek drugiej połowy XX wieku.
Wierzyła w dobry socjalizm i w 1951 roku wróciła z Paryża do Warszawy, żeby odbudowywać stolicę (ma na swoim koncie dekorację rzeźbiarską na MDMie), projektowała Pomnik Przyjaźni Polsko – Radzieckiej i Pomnik Stalina. Cieszyła się powodzeniem, była nagradzana. Do Paryża wyjechała znowu, i już na stałe w 1963 roku, wskoczyła w pop-art, w nowe materiały, w kręg artystów skupionych wokół krytyka sztuki Pierre`a Restany, tworzących Nowy Realizm, jak Niki de Saint-Phalle, Spoerri, Cesar, Arman.  Była pomysłowa, otwrta na nowości, poszukująca nowych form, nowych sposobów wypowiedzi, prowakacyjna. Jej prace łączą pop –art, sztukę konceptualną i surrealizm. W swoim czasie niektóre z rzeźb Szapocznikow jak „Szalona biała narzeczona” (1971) – rzeźba przedstawiająca małą kobietkę opartą o naturalistyczne przedstawionego fallusa, czy poliestrowe odciski piersi z apetycznymi różowymi sutkami, lampy – fallusy, wywoływały zgorszenie.  Manifest kobiecości, cielesność zawsze były obecna w jej sztuce – cielesność erotyczna, innym razem biologiczna, fizjologiczna.  Szapocznikow poznała i przeczuwała kruchość istnienia, piękno i witalność ale też niszczenie i śmiertelność ciała – potrafiła pokazać to w sztuce bardzo serio, z dystansem, a czasami nawet z humorem, przełożyć własną traumę na rzeźbę. Ja produkuję tylko niezgrabne przedmioty – napisała Alina Szapocznikow o swoich rzeźbach w 1972 roku, kilka miesięcy przed śmiercią.
Dzisiaj jej niegrabne przedmioty uznawane są za prekursorskie dzieła sztuki feministycznej.

Alina Szapocznikow "Kroja mi sie piekne sprawy"
Tym, którzy nie polecą do Mseum of Modern Art w Nowym Jorku na wystawę „Alina Szapocznikow. Sculpture Undone 1955-1972”, na pocieszenie zostaje lektura książki Kroją mi się piękne sprawy. Listy Aliny Szapocznikow i Ryszarda Stanisławskiego 1948–1971 (ładnie napisana, w dużej części intymna korespondencja) i wyprawa na warszawski Żoliborz (rzeźba Szapocznikow  Kobieta z dzieckiem 29 września wróciła po renowacji na skwer przy Teatrze Komedia).

Alina Szapocznikow Kobieta z dzieckiem, 1949 - 1950

Sezon jesień/zima należy do Aliny Szapocznikow.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *